Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quis enim redargueret? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Minime vero istorum quidem, inquit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Beatum, inquit. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Cur iustitia laudatur? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?

Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc
ipsum reddere in officio ponitur.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Immo alio genere;
Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.
Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.

Bork: Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Tenent mordicus.: Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.
Quid de Pythagora?: Ea possunt paria non esse.
Bork: Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Bork: Quid enim possumus hoc agere divinius?

Nihil enim hoc differt.
Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.