Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis
tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere
virtutis.

Bork

In homine autem summa omnis animi est et in animo rationis, ex qua virtus est, quae rationis absolutio definitur, quam etiam atque etiam explicandam putant.

Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Ostendit pedes et pectus.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere.
Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.
Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Duo Reges: constructio interrete.

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Non potes, nisi retexueris illa. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Si longus, levis. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?

Sint ista Graecorum;

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Erat enim Polemonis. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Recte, inquit, intellegis.: Vide, quaeso, rectumne sit.
Poterat autem inpune;: Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus?
Bork: Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.
Bork: Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est?
Tum ille: Ain tandem?: Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Bork: At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
Bork: Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;