Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tu quidem reddes; Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Vide, quaeso, rectumne sit. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Duo Reges: constructio interrete. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Bork Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Falli igitur possumus. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum;

Bork: An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
Tuum credibile?: Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Sedulo, inquam, faciam.: Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Paria sunt igitur.: Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Bork: Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate.
Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem
esse finem, non eundem.

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit
cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam
timebis.