Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Duo Reges: constructio interrete. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;

Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur?

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.
Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Quis istud, quaeso, nesciebat? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Bork: Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Sed videbimus.: Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Recte, inquit, intellegis.: Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;
Bork: Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Bork: Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.
Bork: Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;

Deinde, ubi erubuit-vis enim est permagna naturae-, confugit
illuc, ut neget accedere quicquam posse ad voluptatem nihil
dolentis.

Nescio quo modo praetervolavit oratio.