Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur, cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Bork: Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus;
Quid vero?: Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Sed nimis multa.: Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.
Bork: Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
Eam stabilem appellas.: Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.
Si longus, levis;: Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; An hoc usque quaque, aliter in vita? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.

Bork
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?
Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?
Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.

Nihil enim possumus iudicare, nisi quod est nostri
iudicii-in quo frustra iudices solent, cum sententiam
pronuntiant, addere: si quid mei iudicii est;

Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt,
deserunt usitata.

Duo Reges: constructio interrete.

Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Falli igitur possumus. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.