Quibus ego vehementer assentior.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Rationis enim perfectio est virtus; Hoc est non dividere, sed frangere. Si longus, levis. Polycratem Samium felicem appellabant. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere?

Bork: Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Immo videri fortasse.: Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Bork: Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Bork: Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Itaque beatior Africanus cum patria illo modo loquens: Desine, Roma, tuos hostes reliquaque praeclare: Nam tibi moenimenta mei peperere labores.

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.
At iam decimum annum in spelunca iacet.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat,
praecipue a natura nihil datum esse dicemus?

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Sit sane ista voluptas.
Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest.
Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Quid est igitur, inquit, quod requiras? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Scaevolam M. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quippe: habes enim a rhetoribus; Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Tanta vis admonitionis inest in locis; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;