Mihi enim satis est, ipsis non satis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae ista amicitia est? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quaerimus enim finem bonorum. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Duo Reges: constructio interrete. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Quibus ex omnibus iudicari potest non modo non impediri rationem amicitiae, si summum bonum in voluptate ponatur, sed sine hoc institutionem omnino amicitiae non posse reperiri.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Si longus, levis dictata sunt. De quibus cupio scire quid sentias. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Bork: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Bork: Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
Bork: Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Et quoniam excedens e vita et manens aeque miser est nec
diuturnitas magis ei vitam fugiendam facit, non sine causa
dicitur iis, qui pluribus naturalibus frui possint, esse in
vita manendum.

Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad
beate vero satis.