Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Memini vero, inquam; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Mihi quidem etiam lautius videtur, quod eligitur, et ad quod dilectus adhibetur -, sed, cum ego ista omnia bona dixero, tantum refert quam magna dicam, cum expetenda, quam valde.

Quae contraria sunt his, malane?

Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.

Sed cum, quod honestum sit, id solum bonum esse dicamus,
consentaneum tamen est fungi officio, cum id officium nec in
bonis ponamus nec in malis.

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro
voluit afferre sententiam.

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere;
Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Duo Reges: constructio interrete. Quo modo autem philosophus loquitur? Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Inde igitur, inquit, ordiendum est. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Praeteritis, inquit, gaudeo.

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.
Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Praeteritis, inquit, gaudeo.: Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
Sed videbimus.: Restinguet citius, si ardentem acceperit.
Quid iudicant sensus?: Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Etiam beatissimum?: Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat.
Qui convenit?: Haec quo modo conveniant, non sane intellego.