Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Duo Reges: constructio interrete. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Restinguet citius, si ardentem acceperit. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
Cum autem assumpta ratío est, tanto in dominatu locatur, ut omnia illa prima naturae hulus tutelae subiciantur.
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.
His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.
Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.

Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere
posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.

Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in
virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.

Bork: Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
Recte, inquit, intellegis.: Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Sed haec omittamus;: Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
Bork: Quis, quaeso, inquit, est, qui quid sit voluptas nesciat, aut qui, quo magis id intellegat, definitionem aliquam desideret?

Etsi dedit talem mentem, quae omnem virtutem accipere posset, ingenuitque sine doctrina notitias parvas rerum maximarum et quasi instituit docere et induxit in ea, quae inerant, tamquam elementa virtutis.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. An tu me de L. Quod iam a me expectare noli. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Equidem e Cn. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur.