Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Duo Reges: constructio interrete. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

1. Non igitur bene.
2. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Nos vero, inquit ille; Equidem e Cn. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

• Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
• Id [redacted]tilius factum negabat.
• Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Itaque ut maiores nostri ab aratro adduxerunt Cincinnatum illum, ut dictator esset, sic vos de pagis omnibus colligitis bonos illos quidem viros, sed certe non pereruditos.

Sed haec omittamus;

Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Bork

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Memini vero, inquam;

Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo permanere?

Bork

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Idem adhuc;

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet
vivere?