Scrupulum, inquam, abeunti;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Nos vero, inquit ille; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Cur post Tarentum ad Archytam?
Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.
Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Hoc autem loco tantum explicemus haec honesta, quae dico,
praeterquam quod nosmet ipsos diligamus, praeterea suapte
natura per se esse expetenda.

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in
rebus humanis, ut reliquas obruat?

Ea possunt paria non esse.

Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Inquit, dasne adolescenti veniam? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sit enim idem caecus, debilis. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Is enim percontando atque interrogando elicere solebat eorum opiniones, quibuscum disserebat, ut ad ea, quae ii respondissent, si quid videretur, diceret.

Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Tria genera bonorum;: Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Immo alio genere;: Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?
Tenent mordicus.: Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Si longus, levis.: Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.