Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Prioris generis est docilitas, memoria; Deinde dolorem quem maximum? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Duo Reges: constructio interrete. Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
Tria genera bonorum;
Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.

Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad senectutem esse discenda.

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Quid vero?: Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
Bork: Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Si longus, levis;: Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Explanetur igitur.: Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Optime, inquam.: Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit.
Quonam, inquit, modo?: Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Sed tu, ut dignum est tua erga me et philosophiam voluntate ab adolescentulo suscepta, fac ut Metrodori tueare liberos.
Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.

Cum autem ad summum bonum volunt pervenire, transiliunt
omnia et duo nobis opera pro uno relinquunt, ut alia
sumamus, alia expetamus, potius quam uno fine utrumque
concluderent.

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam
causam Zenoni desciscendi fuisse.

Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.