Deinde dolorem quem maximum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Duo Reges: constructio interrete. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.

Nihilo magis.: An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?
Bork: Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Bork: Dicimus aliquem hilare vivere;

Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?

Negat enim definiri rem placere, sine quo fieri interdum non
potest, ut inter eos, qui ambigunt, conveniat quid sit id,
de quo agatur, velut in hoc ipso, de quo nunc disputamus.

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri
et comparari potest.

At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Tum ille: Ain tandem?
Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Ut id aliis narrare gestiant?

Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.
Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Quid Zeno? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Itaque contra est, ac dicitis; Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;