Hoc est non dividere, sed frangere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Audeo dicere, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Immo videri fortasse.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.
Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet.

Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.

Bork: Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.
Quare conare, quaeso.: Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Respondeat totidem verbis.: Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Bork: Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis;

Omnes, qui non sint sapientes, aeque miseros esse, sapientes
omnes summe beatos, recte facta omnia aequalia, omnia
peccata paria;

Si enim Zenoni licuit, cum rem aliquam invenisset
inusitatam, inauditum quoque ei rei nomen inponere, cur non
liceat Catoni?

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Quis est tam dissimile homini. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Scisse enim te quis coarguere possit? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quis est tam dissimile homini. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;
Sint modo partes vitae beatae.
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.
Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?
Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.