An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Ea possunt paria non esse.

Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Duo Reges: constructio interrete. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Hoc simile tandem est?: Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
Bork: Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
An eiusdem modi?: Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Bork: Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Iam in altera philosophiae parte. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus.

Non metuet autem, sive celare poterit, sive opibus magnis quicquid fecerit optinere, certeque malet existimari bonus vir, ut non sit, quam esse, ut non putetur.

Quem enim ardorem studii censetis fuisse in Archimede, qui
dum in pulvere quaedam describit attentius, ne patriam
quidem captam esse senserit?

Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera
laus deserenda est.