Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Duo Reges: constructio interrete. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum.

Bork: Cave putes quicquam esse verius.
Bork: Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Optime, inquam.: Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.
Nihilo magis.: In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate.
Bork: Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Bork: Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae
pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad
senectutem esse discenda.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Atque ut ceteri dicere existimantur melius quam facere, sic hi mihi videntur facere melius quam dicere. Ea possunt paria non esse. Quid de Platone aut de Democrito loquar?

Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Est enim perspicuum nullam artem ipsam in se versari, sed esse aliud artem ipsam, aliud quod propositum sit arti.