Venit ad extremum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Duo Reges: constructio interrete. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quae contraria sunt his, malane?

Ut id aliis narrare gestiant?
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Negare non possum.: Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Bork: Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
A mene tu?: Laboro autem non sine causa;
Haeret in salebra.: Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus.
Bork: Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quis Aristidem non mortuum diligit? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Primum divisit ineleganter; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Quid adiuvas?

Immo videri fortasse.

Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Dici enim nihil potest verius. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Quid de Pythagora? Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Voluptatis causa, etiam si eam non consequare, aut non
dolendi, etiam si id assequi nequeas, aut eorum, quae
secundum naturam sunt, adipiscendi, etiam si nihil
consequare.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque
diligunt.

Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.
Poterat autem inpune;
Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.
Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?

Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?