Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Comprehensum, quod cognitum non habet? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Duo Reges: constructio interrete. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Si enim ad populum me vocas, eum.

Bork: Sed ego in hoc resisto;
Bork: Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Bork: Bonum patria: miserum exilium.
A mene tu?: Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni
referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod
concedimus;

Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Sed ad bona praeterita redeamus.

Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis.

Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quo modo autem philosophus loquitur? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quae ista amicitia est? Dici enim nihil potest verius. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Natura igitur corpus quidem bominis sic et genuit et formavit, ut alia in primo ortu perficeret, alia progrediente aetate fingeret neque sane multum adiumentis externis et adventiciis uteretur.