Suo enim quisque studio maxime ducitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Haeret in salebra. A mene tu? Quid iudicant sensus? Nihilo magis. Quae ista amicitia est? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non
dicente te intellego;

Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius
persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere
censebant;

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Bork
Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?
At hoc in eo M.

Bork: Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Si longus, levis.: Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
A mene tu?: Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Bork: Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Comprehensum, quod cognitum non habet? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Sint modo partes vitae beatae.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Itaque contra est, ac dicitis; Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus?

Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.