Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.
Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;
Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Quid vero?

Iam contemni non poteris.
Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Sed quod proximum fuit non vidit. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. An tu me de L. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quis Aristidem non mortuum diligit?

Qui convenit?: Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
Pollicetur certe.: Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Quare conare, quaeso.: Si quae forte-possumus.
Bork: Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.

Iam argumenti ratione conclusi caput esse faciunt ea, quae
perspicua dicunt, deinde ordinem sequuntur, tum, quid verum
sit in singulis, extrema conclusio est.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua
sponte propensus es?

Duo Reges: constructio interrete. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Pompeius in foedere Numantino infitiando fuit, nec vero omnia timente, sed primum qui animi conscientiam non curet, quam scilicet comprimere nihil est negotii.