Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Quod idem Peripatetici non tenent, quibus dicendum est, quae
et honesta actio sit et sine dolore, eam magis esse
expetendam, quam si esset eadem actio cum dolore.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Bork: Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Idemne, quod iucunde?: Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Tenent mordicus.: At ego quem huic anteponam non audeo dicere;
Bork: Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Bork
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.

Ubi ut eam caperet aut quando? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. At hoc in eo M.